รีวิว: ยอดนักปรุงโซมะ Shokugeki No Soma
สนพ SIC ออกมา 24 เล่ม ญี่ปุ่น 27
ภาพรวมเนื้อหา: พระเอกเข้าไปเรียนโรงเรียนทำอาหาร ซึ่งมีกฏอยู่ว่า ถ้านักเรียนเกิดขัดแย้งกัน ก็ให้แข่งทำอาหารกัน แล้วคนชนะจะสั่งอะไรก็ได้ ฉากกินอาหารในเรื่อง คนกินจะมีปฏิกิริยาแบบเหนือจริง เช่นเสื้อผ้าหลุด หรือรำลึกความหลัง
ความคิดเห็น: เป็นการ์ตูนที่มีคุณสมบัติ3อย่างผสมกัน คือ 1. เนื้อเรื่องสนุกๆเกี่ยวกับความขัดแย้งของคนทำอาหาร 2. ฉากทำอาหารและฉากกินอาหารที่ดูน่าอร่อย 3. ฉากติดเรทวับๆแวมๆ
ปรกติแล้วผมชอบการ์ตูนที่เน้นเรื่องอาหารเป็นหลักอย่าง จอมโหดกะทะเหล็ก ไอ้หนุ่มราเม็งเปิปพิศดาร มากกว่า
แต่โซมะทำให้รู้ว่า การตูนทำอาหารสามารถผสมกับการ์ตูนแนวชีวิตในโรงเรียนแล้วสนุกได้เหมือนกัน
ข้อดี:
- เนื้อเรื่องทำได้ค่อนข้างดี ถ้าเป็นนักเขียนคนอื่น คงทำเนื้อเรื่องเพื่อไว้เชื่อมระหว่างฉากทำอาหารกับฉากวับๆแวมๆเฉยๆ
- ตัวละครชิมอาหารแล้วเสื้อผ้าหลุด แต่ยังมีฉากทำหน้าตาเอร็ดอร่อยด้วย ไม่ถึงกับหลุดโลกแบบเจปัง
- ไม่เซนเซอร์ฯ แต่คนในเรื่องก็เอามือปิดจุดสำคัญอยู่แล้วล่ะนะ
- อาหารดูน่ากินพอๆกับการ์ตูนทำอาหารเรื่องดังๆ
- กระดาษกรีนรี้ด
- ลายเส้นสวยเนี้ยบมาก
ข้อเสีย:
- พระเอกมีกลิ่นอายของ Gary Stu นิดๆ
คำว่า Gary Stu คือตัวละครที่จู่ๆก็โผล่มาสมบูรณ์แบบหรือเก่งเลิศเลอเกินไป แม้ตัวละครพวกนี้คนแต่งจะใส่ข้อด้อยมาบ้าง แต่ก็เป็นข้อด้อยแบบที่ทำให้ดูเก๋ๆเท่านั้น เวลาจะเรียนรู้อะไร ตัวละครแนว Gary Stu ก็จะใช้เวลาน้อยกว่าคนปรกติ
ความลื่นไหลในการอ่าน - กลางๆค่อนไปทางมาก
อ่านแล้วแทบไม่มีจุดที่รู้สึกสะดุด
คะแนน: 8/10
