Tuesday, March 6, 2018

จัดอันดับการ์ตูนทำอาหาร

อันดับการ์ตูนทำอาหาร ตามความคิดของผมครับ



1. ไอ้หนุ่มราเม็งเปิบพิสดาร (บูรพัฒน์)
สมบูรณ์แบบมาก ทั้งความน่ากิน เนื้อเรื่อง ความรู้ที่ทันสมัย จิตวิทยาที่ใช้ได้กับสังคมไทย
และกระตุ้นให้คนอ่านอยากสร้างอะไรที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองด้วย

2. จอมโหดกระทะเหล็ก (VBK)
ภาพตอนทำอาหาร และตอนชิม ทำได้น่ากินสุดๆ เนื้อเรื่องก็ให้อารมณ์รุนแรงดีทั้งที่ไม่มีฉากบู๊ แต่ช่วงหลังๆมีเมนูอาหารแค่ 1-2 เมนูต่อเล่ม

3. ไอ้หนูซูชิ (VBK)
มีฉากที่อ่านแล้วรู้สึกหิวมากมาย เสียอย่างเดียว พระเอกชอบบีบน้ำตาเล่าความหลังเศร้าๆของตัวเองเพื่อเรียกคะแนน

4. ผีซ่าท้าชิม (NED)
เนื้อเรื่องเข้มข้น ความสัมพันธ์ของตัวละครอบอุ่น มีการทำเมนูใหม่ๆแทบทุกตอน

5. ยอดนักปรุงโซมะ (SIC)
ตอนแรกที่รู้ว่าJump มีการ์ตูนทำอาหาร ผมก็ดูแคลนไปว่า คงเป็นการ์ตูนทำอาหารแบบเก๊ๆ ไม่สนุกเหมือนการ์ตูนทำอาหารของแท้หรอก ปรากฏว่าผมคิดผิดไปไกลเลย
ภาพอาหารเรื่องนี้น่ากิน ฉากตอนชิมอาหารก็ทำได้โอเค

6. เนื้อย่างจานเด็ด (SIC)
ความน่ากินประมาณจอมโหดกระทะเหล็ก แต่อ่านไหลลื่นน้อยกว่า แม้จะมีแค่ 3 เล่มจบ แต่ผมก็ยังรู้สึกประทับใจพอสมควร

7. เซียนบะหมี่สีรุ้ง (VBK)
ภาพราเม็งดูน่าอร่อย เนื้อหาโอเค แต่รู้สึกว่าบรรยากาศของเรื่องดูแคบไป ไม่เหมือนไอ้หนุ่มราเม็ง ที่บรรยากาศดูเป็นอิสระกว่า และทำให้รู้สึกว่าโลกของราเม็งนั้นกว้างมาก

8. ยอดเชฟของโนบุนางะ (SIC)
เนื้อเรื่องดี แต่ฉากเกี่ยวกับอาหารมีน้อยไป

9. โอโตยัง (Zenshu)
ภาพซูชิน่ากิน และสีหน้าของตัวละครตอนทานอาหารดูเป็นธรรมชาติที่สุดในการ์ตูนแนวนี้แล้ว
แต่เนื้อเรื่องโยงไปถึงการแก้ปัญหาชีวิตของลูกค้าบ่อยไปหน่อย เวลาอ่านเลยรู้สึกหนักสมองอยู่บ้าง

10. ยุทธภูมิ กระเพาะ เหล็ก (บูรพัฒน์)
บางตอนก็ชวนให้หิว บางตอนมีภาพคนกินมูมมามดูแล้วรู้สึกแหยะๆ แถมคนเขียนเหมือนพยายามยัดเยียดวัฒนธรรมทางอาหารของตัวเองให้คนอ่านเกินไป

11. พ่อครัวจอมมายา (VBK)
มีฉากทำอาหารชวนหิว แต่ภาพและบรรยากาศเหมือนการ์ตูนยุคแรกๆไปหน่อย  ส่วนภาค 2 หลังๆเนื้อเรื่องน่าเบื่อ

12. โคอิสึมิซังกับราเม็งชามโปรด (DEX)
เนื้อเรื่องไม่ค่อยมีอะไร ฉากกินอาหารทำได้โอเค แต่อ่านแล้วไม่รู้สึกผูกพันธ์กับตัวละครเลย แม้ในเรื่องจะเต็มไปด้วยสาวๆน่ารักก็ตาม

ไม่มีอันดับ

- เมนูกรุ่นอุ่นไอรัก (SIC)
เป็นการ์ตูนแนวครอบครัวมากกว่าการ์ตูนทำอาหาร

- ตะลอนชิมข้าวกล่องรถไฟ (Zenshu)
ตัวหนังสือแน่นเอี้ยด ข้อมูลแน่นเอี้ยด รู้สึกเหมือนกำลังเรียนหนังสือมากกว่าอ่านการ์ตูน

- แบมบีโน (SIC)
เนื้อเรื่องดีมาก(และเครียดมาก) แต่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการ์ตูนเกี่ยวกับ 'การทำงานของมืออาชีพ' มากกว่าการ์ตูนทำอาหาร

- นักสืบจอมโซ้ย (บงกช)
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าเอาการ์ตูนทำอาหารมารวมกับการ์ตูนนักสืบ มันจะไม่เข้ากัน

- ครัวนรกแสบยกก๊วน (VBK)
แนวคล้ายๆยอดนักปรุงโซมะ แต่ความสนุกลดลงมา 75%