รีวิว: Giant Killing
สนพ SIC ออกถึงเล่ม 32 ญี่ปุ่น 46 ยังไม่จบ
ภาพรวมเนื้อหา: ทัตซึมิเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลวัยหนุ่ม ที่ไปสร้างผลงานคุมทีมเล็กๆในอังกฤษจนประสบความสำเร็จ เขากลับมาญี่ปุ่นเพื่อคุมทีมที่ตัวเองเคยเล่นตอนสมัยเป็นนักเตะ หลังจากรู้ข่าวว่าทีมนี้กำลังย่ำแย่ เพราะไม่มีผู้จัดการทีมดีๆมาคุม ส่วนนักเตะก็ใช้ปรัชญาการเล่นฟุตบอลอย่างซ้ำซาก นอกจากนี้กองเชียร์ยังแตกแยกอีก
งานของทัตซึมิจึงไม่ใช่แค่การวางแผนให้ผู้เล่นในสนามเท่านั้น แต่เป็นการซ่อมรอยรั่วของทั้งสโมสรด้วย
ความคิดเห็น: เป็นการ์ตูนแนวผู้จัดการทีม ที่คนไม่ค่อยดูบอลอย่างผมอ่านแล้วสนุกมากๆครับ ความสนุกของ Giant Killing ไม่ได้มาจากเนื้อเรื่องที่เข้มข้นอย่างเดียว แต่มาจากฉากเตะบอลที่ให้อารมณ์เหมือนการแข่งขันฟุตบอลจริงๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวละครเด่นก็ยิงเข้าได้ ทีมพระเอกแพ้แบบง่ายๆหลายครั้ง
เป็นเรื่องที่เน้นภาพรวมของทีมระหว่างแข่ง มากกว่าจะเจาะจงไปที่การเชือดเฉือนกันระหว่างตัวนักเตะที่เด่นๆเท่านั้น
ข้อดี:
- บุคลิกของพระเอก แม้จะชอบทำท่าสบายๆไม่สนใจอะไร แต่เราสามารถเห็นได้ในเรื่องว่าเขาลงมือทำทุกอย่างเองตลอด แมตช์ไหนที่ยาก ดูแล้วไม่น่าชนะก็จะทำหน้าตาเซ็งๆ ไม่ได้ออกแนวพระเอกอัจฉริยะ วางแผนอย่างเหนือชั้นเพื่อกอบกู้สโมสร ทุกอย่างที่ทัตสึมิทำในเรื่องนี้ ดูเป็นไปได้กับข้อจำกัดที่เขามีจริงๆ
- บุคลิกของทีมฝ่ายตรงข้าม ทั้งผู้จัดการทีมและนักเตะ ทำได้มีเอกลักษณ์ บางคนก็ฮาดี
- แบ่งบทได้ดีมาก ทั้งนักเตะหน้าตาเด่น นักเตะหน้าตาตัวประกอบ ประธานสโมสร แมวมอง กองเชียร์ ทุกคนได้บทเด่นๆใกล้เคียงกันหมด และไม่เน้นแค่ทีมพระเอกเท่านั้น
-การแพ้ชนะใน Giant Killing ให้อารมณ์ฟุตบอลจริงๆ มีบางแมตช์ทีมพระเอกทำทุกอย่างได้ดีหมด แต่ก็มาแพ้เพราลูกฟลุ๊คของอีกทีมได้ หรือช่วงที่ทีมกำลังชนะติดๆจนเหมือนไร้เทียมทาน ก็มาแพ้แบบอนาถได้เช่นกัน
พูดง่ายๆว่า ในเรื่องไม่มีทีมที่เก่งแล้วเก่งเลย ต่อให้อันดับ1 ของตารางก็ร่วงได้
ข้อเสีย: ไม่มี
ความลื่นไหลในการอ่าน - มาก/น้อย
กลางๆค่อนข้างมาก
คะแนน: 10/10
นอกจากแฟนฟุตบอลแล้ว คนที่ชอบการ์ตูนแนวเน้นภาพรวมอย่างการ์ตูนสงคราม เช่น Kingdom และหงสาจอมราชันย์ หรือ แนวการ์ดเกมอย่างยูกิโอ้ ก็น่าจะชอบเรื่องนี้ครับ
